''Ne dualar kurtarır bizi artık ne de zaman.. Unutabilmek gerek bazen ağlamadan..''

Yastıkta yaşımın sağ gözümden sol göz kapağımın üzerine düşüşünü hissettim uzun bir süre. Uzun süredir yastığımda ağlamıyordum diye iç geçirdim. Epey olmuştu ve de yatakta sigara içmeyişim. Uzun uzun çektim içime dumanı ve uzun uzun üfledim nefesimde bitene kadar, tüm kısa yaşanmışlıklara inat.

 Uzun zaman olmuş dedim sonra kendi kendime konuşmayışım. Sesimi özlemişim. Küfürlerimi özlemişim. Yastığa gömülmeyi özlemişim. Boğazıma bi yumrunun gelip oturuşunu, göğüs kafesimin üzerinde tonlarca ağırlıyı hissetmeyi özlemişim dedim. İnsanoğlu ne tuhaf yaratık. Acı çektirmeye bayılıyoruz kendimize. 

 Sonra sustum. Bir sigara daha yaktım. Şimdi fırlasam dışarı bağırsam avazım çıktığı kadar, kimse duymasa, koşsam durmadan, nefes alıp vermekten boğazım acısa, çöksem olduğum yere, ağlasam hıçkıra hıçkıra kimse görmese, uyanmasa kimse. 

 Nazım gelse, Edip gelse, Oğuz gelse...
Yazdıkları her satırı hissettirseler bana. Dirilsem oracıkta onlarla. Yıkansam, durulansam, geçse...
Güneş doğsa kurutsa, ısıtsa içimi... 

 Can Baba gelse gelmişine geçmişine bir küfür etse...
Rahatlasam... Biri paylaşsa beni. Biri beni çekip alsa...
''Ne demişti Ramiz Dayı,
'''Dön bak arkana yeğen..''
''Gitmez'' dediğin kaç kişi yanında?'' 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Gözleriniz çok ses çıkarıyor albayım...

Kelimeler diyorum albayım, albayım kelimeler diyorum bazı anlamlara gelmiyor. Sade ve sadece yoruldum albayım...  Bu nöbetler tekrarlamaya başladı nasıl olurda insan söyleyecek onca cümlesi varken, tek bir kelime bile kullanmakta aciz kalır. Bazen o tek bir kelimeyi söyleyemediğin zamanda bile, gözlerin ele verir seni. Gözlerimiz hıçkırır, gözlerimiz bağırır, gözlerimiz çığlık atar ama kendi içine ağlar. Güçlü rolü yorar insanı sonra. Gözler ele verir kendini ve bırakır haykırışlarını. Zaman geçiyor, bitiyor. Dün ne yediğini bu gün hatırlamaz hale geliyorsun. Kendini unutmadığına şükrediyorsun. Bu da aslında her gün değil sadece hatırladığında(!). İnsan beynindekilerini unutuyor. Kalbin-dekiler unutulmuyor. Kalbe dokunan hiç bir şey silinmiyor. İnsan yaşamı anlardan oluşuyor. Her anı nakış işler gibi işliyor aslında kanımıza kalpten kolay silinmeyenler. İşte kalbin bu kadar derinine gelenler anlatılmıyor. Tıpkı bir hastalık geçiriyor gibi. Bedenimizde ki tüm duyularımız köreliy...
Devamı

Sorulur karanlık sebebim. Vurulur mülteci kederim... - Ahmet KAYA

Yazmak isteyipte bir türlü yazamadığım bir gün. Bu gün kaç sayfayı yedim bitirdim bilemezsiniz. Bazen bir şarkı bir söz ilham olurken bazen kelimeler mıhlanıp yapışır ya dudaklara bu gün tam da o günümdeyim. Anlatıp hatta bağırıp çığlıklar atarak söylemek istediğim o kadar şey var ki. Evet milyonlarca insan arasında yapayalnız kalabildim. Dinleyipte bir türlü derdimi anlatamadığım insanlar tanıdım. Ağladığımda anlaşılabilen bir insan olamadım. Daha doğrusu ben doğru düzgün ağlayamadım bile. Bir çok şey biriktirdim kendi küçük dünyam da bir sürü güzel hayal, çocukluğum, çocuğum, yaşlılığım... Bir insan sevdim. Ve çoğu kez ellerimden kayıp gidişini izledim. Dur demek adetim değildir. Dudaklarım söyleyemez dedim ya, ellerim çaresiz kalır ama gözlerim anlatır. Anlamaz...  Geriye dönüp baktığımda keşke'lerimle pişmanlıklarım arasında kırıntı görmediğim zaman anladım ki artık yüreğim sağlam. Kırılmaz. Sandım, yanıldım. Oysa öyle değilmiş. Dağılmışlığımdanmış kırılmazlığım. Bilemedim. Ö...
Devamı

Farz et ki yazdıklarımı anlayabildin. Ya anlayamadıkların? Ya yazıp da sildiklerim? Ya yazamadıklarım?" //Mevlana

Yazmayı sevenler için, düşüncelerini, aşklarını, üzüntülerini kalemiyle anlatanlar için, bazen uç noktasıdır bu söz. Epeydir düşünüyorum. Benim konuştuklarımın altında yatanları acaba bu güne kadar kaç kişi anladı. 'HİÇ' Peki ya sustuklarım? Ya söyleyemediklerim... Zor çok zor. Bazen bu hayattan sağ salim çıkabileceğimi düşünüyorum, çevremdekilere bakılırsa, pekte mutluyum aman, pekte güzelim aman... Kime göre? Benim gözlerimin arkasında ki buğuyu kaç kişi anlayabiliyor söylesenize. Anlayan olsaydı bence şu an tam da yanımda olurdu. Evet, bazı rivayetlere göre iyi olduğum bile söylenebilir ama nedense beceremediğim tek bir şey ayrılık sanırım. Ben ayrılıkları beceremiyorum.  Ben çok güzel terk edilsem bile, ayrılmanın acısını bile beceremiyorum. Her şey bende aşırıya kaçıyor. Ağlamak, tükenmek, sevmek, ilgilenmek her şey hayatımda aşırısıyla var.  Ya peki geride bıraktıklarım, bazen hayret ediyorum insanlara, yaşadıklarına, ah biçare gönül bir türlü yaşamayı bile beceremedi. ...
Devamı