Serenimo

Mutlu bir ilişkisi olduğu halde, ayrılığa dair söz yazan insan. Zamanında çok acı çekmiştir. Bir çok elvedalar, birikmiştir lugatında. Gel-gitleri vardır, hatta ha siktir git leri.. Aklında en damar şarkının, acıtasyonlu notaları oynar. Mutluluk bile onu korkutur. Çünkü acı verir. Film’lerdeki mutlu sonlara  inanmaz. Seni özledim, sıradan bir elveda cümlesi olmuştur onun için hep. Ve mutluyum rolünü o kadar iyi yapar ki, bazen kendini bile inandırır.. Erkan Akagündüz & Ahmet Yavuz

Kelimeler diyorum albayım, albayım kelimeler diyorum bazı anlamlara gelmiyor. Sade ve sadece yoruldum albayım...  Bu nöbetler tekrarlamaya başladı nasıl olurda insan söyleyecek onca cümlesi varken, tek bir kelime bile kullanmakta aciz kalır. Bazen o tek bir kelimeyi söyleyemediğin zamanda bile, gözlerin ele verir seni. Gözlerimiz hıçkırır, gözlerimiz bağırır, gözlerimiz çığlık atar ama kendi içine ağlar. Güçlü rolü yorar insanı sonra. Gözler ele verir kendini ve bırakır haykırışlarını. Zaman geçiyor, bitiyor. Dün ne yediğini bu gün hatırlamaz hale geliyorsun. Kendini unutmadığına şükrediyorsun. Bu da aslında her gün değil sadece hatırladığında(!). İnsan beynindekilerini unutuyor. Kalbin-dekiler unutulmuyor. Kalbe dokunan hiç bir şey silinmiyor. İnsan yaşamı anlardan oluşuyor. Her anı nakış işler gibi işliyor aslında kanımıza kalpten kolay silinmeyenler. İşte kalbin bu kadar derinine gelenler anlatılmıyor. Tıpkı bir hastalık geçiriyor gibi. Bedenimizde ki tüm duyularımız köreliy...